குருவிக்காலும் நானும்

என் வீட்டு ரங்குவுக்கு அந்தக்கால நடிகைகள் என்றால் கொள்ளை பிரியம். சாவித்திரி சரோஜாதேவி தேவிகா செளகார்ஜானகி இவர்களையெல்லாம் பார்தால் ரெண்டு ரெக்கை சைடில் ஆட்டோமேட்டிக்காக அட்டாச் ஆகி விடும். பறபறவென்று பறப்பார். துபாயில் வாழ்ந்த போது ஜெயா டீவியில் வரும் தேன்கிண்ணம் நிகழ்ச்சியை நான் வெறுக்க காரணம் இவருடைய இந்த பறக்கும் டெக்னிக் தான். மோவாக்கட்டையில் ரெண்டு டயப்பர் கட்டிவிட்டாலும் பத்தாமல் ஜொள் விட்டு டீவீயை பார்த்துக்கொண்டு இருப்பார்.

இதை இப்போ என்னத்துக்கு சொல்றேன்னு கேக்கறீங்களா? அபுதாபி வாழ்க்கை இப்புடி மெகா சீரியல் மாதிரி போரா போயிண்டு இருக்கே ஒரு ஸ்பைஸப் பண்ணலாமேன்னு நான் பண்ணின ஒரு காரியத்துக்கு தான் இந்த பீடிகை. அப்படி ஒண்ணும் மோசமா பண்ணலை. இருந்தாலும் டைமிங் சரிப்படலை!

இன்னிக்கி வழக்கத்துக்கு மாறாக ரொம்ப சீக்கிரமே சாயந்திர நேர வேலையெல்லாம் முடிச்சு, தலை வாரிண்டு, மூஞ்சி அலம்பிண்டு, வெளக்கேத்தி, ஜபம் முடிச்சு ரெடி ஆயிட்டேன். கண்ணாடி கிட்டே போனப்போ ஏதாவது டிஃபரெண்டா பண்ணலாமான்னு ஒரு குறுகுறுப்பு.. ஆயின்மெண்டு ட்யூப் மாதிரி ஒரு கண்மை ஊர்ல வித்தாங்க. வாங்கிண்டு வந்து சுமார் ஒரு வருஷம் ஆச்சு. திறந்து கூட பார்க்கலை. சரி இப்போ இன்னிக்கி ஃப்ரீதானேன்னு ஓப்பன் பண்ணிட்டேன். அதுல ஈர்க்குச்சி மாதிரி ஒரு லாங் ஸ்டிக். அப்படியே கண்ல ஒரு இழு இழுத்தேன். அப்போ தான் அந்த விபரீத சிந்தனை வந்தது. அந்தக்கால நடிகைகள் எல்லாம் இந்த குருவிக்கால் மை இட்டுப்பாங்களே, அதே மாதிரி நாமளும் இன்னிக்கி ட்ரை பண்ணி ரங்குவை இம்ப்ரஸ் செஞ்சுட வேண்டீது தான்னு டிசைடு பண்ணேன்.



கொஞ்சமா இன்னொரு வாட்டி ட்யூப்புக்குள்ளே இருந்து மையை எடுத்து மெதுவா இமைக்கும் கண்ணுக்கு நடுப்பட்ட ஏரியாவுல அப்பினேன். ”ஆஹா என்ன ஒரு அழகு.. மீனம்மா மீனம்மா...”ன்னு பாடிண்டே நெஸ்டு ஸ்டெப்பு. மெதுவா கீழ ஒரு இழுவை, கண்ணுக்கு மேல ஒரு இழுவை. அப்படியே இழுத்துண்டு போய் புருவம் முடியும் இடத்தில் நிறுத்தணும். இதான் குருவிக்கால்.. சிம்பிள். ”அம்மால்லாம் நமக்கு சின்ன வயசுல வெச்சு விடுவாங்களே!! அதே தான். யெஸ் யூ கான் டூ இட். கோ அஹெட்”ன்னு கன்னா பின்னான்னு மனசு இன்ஸ்ட்ரக்‌ஷன்ஸ் கொடுக்க, குரங்கு பன்னு தின்ன கதையா ”இங்கே கொஞ்சம். இப்படி இல்லே அப்படீ”ன்னு அப்பி அப்பி கடைசியில கதகளி மேக்கப் மாதிரி ஆயிடுச்சு கண்ணு. ஆனது ஆயிப்போச்சு இனி ஒண்ணும் பண்ண முடியாது.. எப்படியாவது இந்த கெட்டப்புல ரங்கு ரீயாக்‌ஷன் என்னான்னு பார்த்துடணும்னு ரொம்ப மெனக்கெட்டு மறுபடியும் மறுபடியும் கண்ணாடியே பார்த்துண்டு நின்னேன்.

ஒரு ஸ்டேஜுல இன்னொரு தூள் ஐடியா..  சரோஜாதேவிக்கு கன்னத்துல ஒரு மச்சம் இருக்குமே அதே மாதிரி ஒரு மச்சம் வெச்சுக்கலாமேன்னு தோணிச்சு. அதையும் உடனே செயல் படுத்தியாச்சு. ஓஹோஹோ.. வாட் ஆஃப் ஏ பீட்டிபுள் கேள்ன்னு நானே அசந்துட்டேன்னா பார்த்துக்கோங்க!

 வாசல்ல போய் நின்னா காரிடார்ல லீவுல என்ன பண்ணறதுன்னு தெரியாம கண்டபடி சத்தம் போட்டு விளையாடும் குழந்தைகள் எல்லாம் பேஸ்த்தடிச்சு ஓடிப்போயிடுவாங்க.கட்டாயம் வேப்பிலை அடிக்க வேண்டி இருக்கும். நிச்சியம் அவங்க அம்மாப்பா சண்டைக்கு வருவாங்கன்னு தோணித்து. அதுனால வெளீல ரங்குவுக்கோசம் வெயிட் பண்ற ஐடியாவை கைவிட்டுட்டேன். (இல்லாட்டி மட்டும்!!!!)



எதிர்பார்த்த நேரத்தில் ரங்கு வரவில்லை. இவருக்காக காத்திருந்து களைத்துப்போன நான் யாருமே இல்லாத கடையில யாருக்குடா டீ ஆத்துறே சிங்குன்னு புலம்பிண்டே என் ப்ளாக் கமெண்டுக்களை பப்ளிஷ்(!!!!!!???) பண்ண ஆரம்பித்தேன். சுமார் ஒரு மணி நேரம் லேட்டாக வந்தார். வழக்கத்துக்கு மாறா இருக்கற என்னை ஒரு வாட்டி உற்றுப்பார்த்தார்.அவ்ளோ தான். நோ ரீயாக்‌ஷன். நான் காப்பி கலக்க போய்ட்டேன். இவர் வர்றதுக்குள்ள என் மேக்கப் மேட்ட்ரை மறந்துட்டேன். சோபாவில் உட்கார்ந்துகொண்டு நாளைக்கி இன்னின்ன மீட்டிங்ஸ் இருக்கு, ஆப்பிள் ஒயிட் சட்டை ஐயன் பண்ணியாச்சா, பாலக்காட்டுல ஒரு மாமி டிக்கெட் வாங்கியாச்சு தெரியுமோ?ஏர் அரேபியால ஆஃபர் போட்டு இருக்கான், காப்பி ஏன் இவ்ளோ கண்றாவியா இருக்கு? போன்ற ரொம்ப உபயோகமான விஷயங்களைப்பற்றி பேச ஆரம்பித்து விட்டார். எனக்கு எரிச்சலான எரிச்சல். நானும் முடிந்த வரையில் பொடியை குற்றம் சொல்லி, ஃபில்டரை குற்றம் சொல்லி, பாலை குற்றம் சொல்லி கடைசியில் ஒத்துக்கொண்டேன்.


அப்படியே ரெண்டு பேரும் ஆளுக்கு ஒரு லாப்டப்பை வைத்துக்கொண்டு உட்கார்ந்து விட்டோம். நாங்கள் எங்கள் லாப்டாப்பை முறைக்க நடுவில் சம்பந்தமே இல்லாமல் விவேக் வடிவேலு கவுண்டர் ஆகியோர் வந்து அலறிக்கொண்டு இருப்பார்கள். இல்லாட்டி மலையாளச்சேட்ட்ன்கள் பிதற்றுவார்கள்! அதே மாதிரி தான் நாங்கள் டீவீயை ஆன் பண்ணிவிட்டு உட்கார்ந்து இருந்தோம். சுமார் ஒரு மணி நேரம் கழித்து இவருக்கு ஒரு ஃபோன். ”ஓ அப்படியா, வா வா.. ”என்று இவருக்கு ஒரே குதூகலம்!!!



இரவு ஆகிவிட்டதே என்று தஸ்புஸ் நைட்டி அணிந்த எனக்கு ஒரே பீதி கிளம்ப, யாருன்னா என்றேன். ரகுடீ வர்றானாம் என்றார். ஒரே ஷாக்!ஐய்யயோ, இப்போவா என்று எழுந்து ஓடினேன். உடை மாற்றிக்கொண்டு கண்னாடியை பார்த்தால் குருவிக்க்கால் கோழிக்கால், ஆகி இருந்தது! ஈஷ் பூஷ் என்று கண்ணைச்சுற்றிலும் மையான மை. எப்படி ரங்கு தைரியமா என் பக்கத்தில் உட்கார்ந்திருந்தாருன்னு ஒரே ஆச்சரியம் எனக்கு. அது மட்டுமில்லை குருவிக்கால் புருவத்தோடு மிக்ஸ் ஆகி மஹாக்கேவலமாக காட்சி அளிக்க, என் முகத்தில் வழிந்த எண்ணைப்பசை சரோஜாதேவி மச்சத்தை கோடாக மாற்றி இருந்தது. மையெல்லாம் வழிய கோரஸ்வரூபிணியாய் கண்ணாடிமுன் நின்றேன்.. ஹய்யய்யோ இதை எல்லாம் இப்பொ அழிக்கணுமா? அதற்குள் சரியாக லிஃப்டு மணி அடிக்க.. எனக்கு பீ.பீ எகிறியது! ”இப்போ போயா இந்தப்பைய்யன் வரணும்? இன்னிக்கீன்னு பார்த்து நான் குருவிக்கால் எல்லாம் போட்டுண்டு இருக்கேன் பாருங்கோ” என்று குட்டை உடைக்க அப்போது தான் ரங்குவுக்கு உதயமாயிற்று.. ஓஹோ இவள் இன்று குருவிக்கால் போட்டுண்டு இருக்காளான்னு. ஈ என்று பல்லிளித்துவிட்டு, ”நான் கவனிக்கலைம்மா” என்றார்! ரொம்ப சந்தோஷம். இத இத இதத்தான் நான் எதிர்பார்த்தேன். இதே பார்த்த முதல் நாளே பாட்டுல கமலினி முகர்ஜி என்ன கலர் புடவை உடுத்திண்டு இருப்பான்னு கேட்டு பாருங்கோ, சூப்பரா டாண் டாண்னு பதில் வரும்! க்கும்.

அந்த கந்தரகோளத்தை எல்லாம் தேங்காய் எண்ணைபோட்டு அழித்து 10 டிஷ்யூவை உருவி முகம் துடைத்து வெள்யே வருவதற்குள் போதும் போதுமென்றாகி விட்டது..



கட்டுரை முடிப்பதற்கு முன் ஒரு ஜோக்கு, நம்ம ரகு சொன்னது. அவன் ஆபீஸில் மேனேஜர்கள் எல்லாம் இப்போது லேட்டஸ்டாக புலம்பும் புலம்பல் என்ன தெரியுமா? ”ஆப்பிள், ப்ளாக்பெர்ரி எல்லாம் பழங்களாகவே இருந்திருக்க கூடாதா? இந்த டெக்னாலஜி படுத்துகிற பாடு தாங்க முடியலைடா சாமி ”என்கிறார்களாம்!

ஹூஸ்ஸைனம்மாவின் வற்புறுத்தலுக்கிணங்க, இங்கே குருவிக்கால் மை மேக்கப்புடன் இங்கே நான். இஹ்கி இஹ்கி!!