நைனா நைனா ஓ மை நைனா!!!

இந்தக்கட்டுரைக்கு ஏன் இந்த தலைப்புன்னா எங்கப்பாவுக்கு நைனான்னு கூப்பிட்டால் கெட்ட எரிச்சல் வரும். விவரம் தெரிஞ்ச நாள்ல இருந்து அவரை வெறுப்பேத்துவதே என் தலையாய கடமையாக இருந்திருக்கு. அதான் இப்படி வெச்சுட்டேன். சரிதானே?

அப்படி என்ன வெறுப்பேத்தி இருக்கேன்னு கேக்கலாம். அதையெல்லாம் சொல்றதுக்குத்தானே இந்த பதிவே!

அப்பாவுக்கு காலை சீக்கிரம் எழுந்து பழக்கம். எப்போவுமே எல்லாருக்கும் முன்னாடி எழுந்து ஹிண்டுவை மனப்பாடம் பண்ண ஆரம்பிச்சுடுவார். நான் வழக்கம்போல எல்லாருக்கும் அப்புறமா எழுந்து அப்பாவை பார்த்து ”யாரங்கே?” ரேஞ்சுக்கு கைதட்டுவேன். ஹிண்டுவில் மூழ்கி இருக்கும் டேரி மெதுவாக என்புறம் திரும்பிப்பார்ப்பார். அவசரமாக என் படுக்கையை காட்டி ‘இதையெல்லாம் எடுத்து வெச்சுடுங்க’ன்னு கைஜாடை காட்டிட்டு நான் பல் தேய்க்கப்போயிடுவேன். அப்பா கோபத்துல கண்டபடி திட்டோ திட்டுன்னு திட்டிண்டு இருப்பார். அப்பாடி! எனக்கு அப்போத்தான் காலை எழுந்த பயனை அடைஞ்சாப்புல ஒரு திருப்தி இருக்கும். ஒரு நிம்மதி பெருமூச்சு விட்டுண்டே . கிச்சன்ல போய் அம்மாகிட்டே ஒரு குட்டி டோஸ் வாங்கிண்டு மரியாதையா என் படுக்கையை நானே எடுத்து வெச்சுடுவேன். இருந்தாலும் நைனா நான்ஸ்டாப்பா ஒரு அரைமணி நேரம் அஷ்டோத்திரம் வாசிப்பார். அதைஎல்லாம் சீரியஸா எடுத்துக்க முடியுமா என்ன? காமெடியா இருக்கே?

எனக்கு ரொம்ப பெரிய குரல்ன்னு பாட்டி எல்லாம் டீஸண்டா சொல்லுவாங்க. உண்மை என்னான்னா, ரொம்ப ஹை டெஸிபெல் வாய்ஸ். கொஞ்சம் சந்தோஷம் ஆனேன்னா கத்தி தீத்துடுவேன். எல்லார் காதுலேயும் ரத்தம் வர அளவுக்கு. நான் பெங்களூர்ல இருந்தப்போ ஹாஸ்டல்ல இருந்து அப்பாவுக்கு ஃபோன் பண்ணேன். நீ என்னத்துக்கு எஸ்.டீ.டீ பண்ணி காசைக்கரியாக்கறே? பேசாம மாடியில நின்னு சாதாரணமா பேசினாலே போறும். எங்களுக்கு கேட்கும்ன்னு சொன்னார்னா பார்த்துக்கோங்க. அவ்ளோ அலறல்! ஒரு வாட்டி சில நண்பர்கள் வீட்டுக்கு வந்திருந்தாங்க. நானும் வழக்கம்போல ஆம்ப்ளிஃபையர் மாதிரி கத்திண்டே இருந்தேன். நைனா செம்ம டென்ஷன் ஆயிட்டார். ”ஏய், என்ன தொண்டை?”ன்னு ரொம்ப கோபமா கத்தினார். நான் உடனே சுதாரிச்சுண்டு மேலே பார்த்துண்டே, கழுத்தைக்காட்டி, ”தெரியலையேப்பா, மனுஷத்தொண்டை தான், வேணாப்பாருங்க”ன்னு அப்பாவியா சொன்னேன்.. வெறுத்துட்டார்.

அப்பா பேங்க்ல வேலை பார்த்ததால பண விஷயத்துல ரொம்ப ஸ்ட்ரிக்டு. வெட்டிச்செலவு பண்ணமாட்டார். அவருக்கு பணத்தை அங்கே இங்கே வெச்சா பிடிக்காது. சிஸ்டமேட்டிக்கா தன் கைப்பையில் தான் வெச்சுப்பார். பத்திரமா செலவு பண்ணுவார்.

டீவீ விஷயத்துல தான் எனக்கும் அப்பாவுக்கும் அதிகபட்ச சண்டை வரும். ஒண்ணு டிஸ்கவரி ம்யூட்ல பார்ப்பார் இல்லாட்டி படமே தெரியாத, அல்லது குத்துமதிப்பா அவுட்லைன் மட்டுமே தெரியக்கூடிய அளவுல இருக்கும் அதரப்பழைய மூக்காலேயே பேசி/பாடும் பாடாவதி படங்களையெல்லாம் ரொம்ப ரசனையோட உக்காந்து பார்த்துண்டு இருப்பார். ஒரு வாட்டி அப்படித்தான், எனக்கு இருப்பு கொள்ளலை, எப்படி இவர் கவனத்தை திசை திருப்பறதுன்னு யோசிச்சுண்டே இருந்தேன். மெதுவா, இன்னோரு ரூமுக்குள்ளே போய், என்னப்பா இங்கே 100 ரூபாய் இருக்கே? யாருதுன்னு சும்மாங்காச்சுக்கு கேட்டேன். நைனா ”எங்கே டீ”ன்னு ஸ்லோ மோஷன்ல ரிமோட்டை வெச்சுட்டு ஓடிவர, நான் நைஸா ஹாலுக்கு ஓடிப்போய் ரிமோட்டை கபளீகரம் பண்ணிட்டேன். அதுக்கப்புறம் சுமார் ரெண்டு மணி நேரம் (அந்த டுபாக்கூர் பழைய படம் முடியுற வரைக்கும்) எனக்கு அஷ்டோத்திர அர்ச்சனை பண்ணிண்டு இருந்தார். ஹூ கேர்ஸ்!!

சும்மா தேமேன்னு உக்காண்டு இருந்தாலும் அவரை வம்புக்கு இழுக்கறது எனக்கு அல்வா சாப்பிடற மாதிரி.ஒரு வம்பும் இல்லேன்னு வெச்சுக்கோங்க, பெரிய தொண்டையில தெலுங்குல ஏதாவது தப்பும் தவறுமா வேணும்னே உளறிக்கொட்டுவேன், செம டென்ஸ்ன் பார்ட்டியாகி, ருத்ரதாண்டவம் ஆடிடுவார். மீண்டும் எனக்கு பிறந்த பயனை அடைஞ்ச சந்தோஷம் கிடைக்கும். ஹிஹி!

பொழுதுபோகாத இன்னொரு சமயம், ”டாரி, அன்னிக்கு எனக்கு 500 ரூபாய்க்கி செக்(Cheque) குடுக்கறேன்னு சொன்னீங்களே? என்னாச்சு?”ன்னு கேட்டேன்னு வையுங்க? ஆராரோ ஆரிரரோ படத்துல வர்ற அதிர்ச்சி பைத்தியத்தை விட அதிகமான அதிர்ச்சி எஃபக்டு கொடுத்து,”நான் எப்போடீ சொன்னேன்? நான் சொல்லவே இல்லை”ன்னு ஒரு முக்கா மணி நேர சஹஸ்ரநாம அர்ச்சனை எல்லாம் நடக்கும். ஹைய்யா ஜாலி!

ஒரு வாட்டி அப்பாவுக்கு செம்ம கோபம். என்ன சண்டைன்னு நினைவில்லை. மத்யானம் சாப்பிடாம பாய்காட் பண்ணிட்டு உக்காண்டு சக்தி விகடனை பரீட்சைக்கு படிக்கற மாதிரி தரோவா கரைச்சு குடிச்சுண்டு இருந்தார். அம்மாவுக்கும் கோபம். ”சாப்பிட வரச்சொல்லு”ன்னு என்கிட்டே சொன்னாங்க. நான் என்ன பண்ணலாம்ன்னு யோசிச்சுட்டு, ஒரு குட்டித்தட்டுல சந்தனம், வெத்தலை பாக்கு ஒரு பழம் எல்லாம் அரேஞ்சு பண்ணிண்டு, ”அப்பா எடுத்துக்கோங்க”ன்னு ரொம்பவும் பவ்யமா சொன்னேன். ”ஹ? என்னது? எதுக்கு”ன்னு அப்பாவியா கேட்டார். எடுத்துக்கோங்கப்பா, சொல்றேன்னு சொன்னேன். குழப்பத்தோட சந்தனத்தை எடுத்து நெத்தியில இட்டுண்டார். சிரிச்சுண்டே, ”சாப்பிட வர்றீங்களாப்பா? வெத்தலை பாக்கு வெச்சு கூப்பிடறேன்”ன்னு சொன்ன உடனே டன் டன்னா அப்பா மூஞ்சியிலே அசடு வழிஞ்சுது. அம்மா தங்கைமணி கிட்டே சொன்னப்போ எல்லாரும் விழுந்து விழுந்து ஒரே சிரிப்பு!

நைனா எப்போவுமே பயங்கரமா மிகைப்படுத்துவார். எனக்கு 15 வயசா இருக்கும்போது, ரொம்ப ஓவரா மிகைப்படுத்தி இவளுக்கு 30 வயசாச்சு, இன்னும் இப்படி எல்லாம் பண்றான்னு எதையோ சுட்டிக்காட்டினார்! ஆடிப்போயிட்டேன்.
6.15 ஆகி இருக்கும் மணி, 8 மணி வரைக்கும் தூங்கறான்னு ஒரே காட்டுக்கத்தல் கத்துவார். எனக்கு கத்தல் கூட ப்ராப்ளம் இல்லே, 8மணின்னு பொய் சொல்லுவாரே, அதான் என் மனசு கேக்காது. உண்மை தான் எப்போவும் வெல்லும். நான் மறுபடியும் படுத்து தூங்கிடுவேன்! 8 மணி ஆகலையே.. நான் எழுந்துட்டா அப்பா சொன்னது பொய் ஆயிடாது? அதான்..  ஹி ஹி!

எங்க குடும்பத்துல இருந்து தெலுங்கை ஒழிச்சு கட்டுறேன்னு தெலுங்கு மொழிக்கு ban போட்டவரும் இவரே. இதுனால் நாங்க தெலுங்கும் இல்லாம தமிழும் தெரியாம ஒரு மாதிரி அரைவேக்காட்டுத்தனமா ஆயிட்டோம்ங்கறது இன்னோரு விஷயம்.

ஆயிரம் தான் நைனாவை வெச்சுண்டு காமெடி பண்ணினாலும் நைனா இஸ் நைனா.. பணத்தோட முக்கியத்துவம் அவர்கிட்டே இருந்து தான் படிச்சுண்டேன். கஷ்டப்பட்டு தானா முன்னேறிய ஆள்.குடும்பத்தையும் ஓரளவுக்கு செட்டில் பண்ணினார். எதுவா இருந்தாலும் பெர்ஃபெக்‌ஷன், பார்ப்பார், சிஸ்டமேட்டிக் லைஃப் இதெல்லாத்துக்குமே அவர் தான் ஸ்டாண்டிங் எக்ஸாம்பிள்.

கொஞ்ச நாளா இந்த போஸ்டு எழுதணும்ன்னு நினைச்சுண்டு இருந்தேன்.. இன்னிக்கி தான், எழுதிடணும்ன்னு ஒரு பிடிவாதமா எழுதறேன். ஏன்னா இன்னிக்கி மே 31st. Happy Birthday darry..