மோஹனின் மொக்கைகள்

இது கொஞ்சம் பழைய ஜோக்குதான்ன்னாலும் சொல்ல பயங்கர சுவையா இருக்கு.. ரங்குவை மாட்டிவிடுற மேட்டர் எல்லாம் அப்படி ஒரு சுவை தங்கமணிகளுக்குன்னு உங்க எல்லோருக்கும் உள்ளங்கை நெல்லிக்கனி போல நல்லா தெரியுமே!

ஒரு மூணு வருஷம் முன்னாடி இங்கே முதல் வாட்டி வேலை கிடைச்சு சுமார் ஒரு மாசத்துல ஒரு தமிழ்ப்பெண்ணை ஃப்ரெண்டு பிடிச்சு பேசிப்பேசி அவள் வீடு கோபால் அண்ணா வீட்டுப்பக்கத்துல தான் இருக்குன்னு கண்டு பிடிச்சப்போ பயங்கர சந்தோஷம். அவளும் தமிழ்க்கலாச்சாரப்படி, எங்க வீட்டுக்கு கண்டிப்பா நீ வரணும்ன்னு அன்புக்கட்டளை போட்டுட்டா. அதான் அப்போ எல்லாம் வீக்கெண்டுன்னா நேரா கார் தானா ஷார்ஜா போயிடுமே. அண்ணா வீட்டுல உக்காண்டு மொக்கை போட்டுட்டு நன்னா மூக்கை பிடிக்க சாப்பிட்டுட்டு சாயந்திரம் தான் வருவோம். இல்லாட்டி மறுநாள் கார்த்தால. சரி போறது தான் போறோம் அப்படியே நாஸியா வீட்டுக்கும் போயிட்டு வந்துடலாம்ன்னு பேசி டிசைடு பண்ணினோம்.

இவர் வழக்கத்துக்கு மாறா ரொம்ப முன்னாடியே ட்ரெஸ் பண்ணிண்டு ரெடியாயாச்சு. ஒரு அரை மணி நேரமா என்னமோ யோசனையில ஆழ்ந்து இருந்தார். அப்படி யோசிச்சுண்டு இருக்கும்போது தேவையே இல்லாமல் ஜுப்பாவை குனிஞ்சு பார்த்துண்டே, தடவிண்டே உக்காந்து இருந்தார். ”என்னன்னா”ன்னு கேட்டு இருக்க வேண்டாம். விதி வலியது. கேட்டாச்சு. ”புருவம் நெறித்து, இந்த களர் (இவங்க அப்படித்தான் சொல்லுவாங்க) நன்னா இருக்காம்மா”ன்னு வினயமாத்தான் கேட்டார்.” ஏன்? இந்த டார்க் மெரூனுக்கென்ன? உங்க நிறத்துக்கு எடுப்பா ஜோரா இருக்கே? ஏன் கேக்கறேள்”ன்னு அப்பாவியா கேட்டேன். முகமெல்லாம் முகஸ்துதியிலே பிரகாசமாகி, “இல்லே, நாஸியாவுக்கு இந்த களர் இஷ்டப்படுமா?”ன்னு கேட்டப்போ ஆடிப்போயிட்டேன்.

சுமார் ஒரு மணி நேரம் ’அர்ச்சனை’, ’அலங்காரம்’, எல்லாம் முடிச்சுட்டு, கண்றாவியா ஒரு டிஸ்கோ டான்ஸர் டீ ஷர்ட்டும் கேவலமான ஒரு ’சம்பந்தமூர்த்தி’ பேண்டும் மாட்டி விட்டு நாஸியா வீட்டுக்கு கூட்டிண்டு போனேன். ”நாஸியா, விச் ஃப்ளோர்”ன்னு கேக்கறதுக்கு ஃபோன் பண்ணினா, இவர் நடூல மூக்கை நுழைச்சு, ”அவாத்துல சேப்பு கம்பளம் இல்லாட்டி விட்டுடச்சொல்லு.. என்ன தான் நான் வரேன்னாலும், என்னத்துக்கு அனாவஸியமா அதெல்லாம் எல்லாப்படியிலும் போட்டுண்டு.. எப்படியும் நாம லிஃப்டுல தான் போவோம்,காரிடர்ல மட்டும் போட்டாப் போறும்ன்னு சொல்லிடூ” ன்னு உளரி எக்ஸ்ட்ராவாக செல்ஃபோனாலேயே மண்டையில் ரெண்டு பொடுமி வாங்கிக்கொண்டு போறாக்குறைக்கு ஸ்பைசியாக கொஞ்சம் திட்டும் வாங்கிக்கட்டிண்டார். காரில் கண்ணாடி, வெளியில் தெரியும்.. லிஃப்டுன்னா யாருக்கும் தெரியாதுன்னு ஹாண்டு பேக்கில் வெச்சிருந்த ஸ்கேல் & பூரிக்கட்டை பத்திரமா இருக்கான்னு பார்த்துண்டேன். நல்ல வேளை எல்லாம் பத்திரமாக இருந்தது!

”ஹாய்”ன்னு வரவேற்ற நாஸியா என்னை மட்டும் உள்ளே கூட்டிண்டு போயிட்டா. அதுக்கப்புறம் இவரும் நாஸியா கணவரும் பேசிண்டு இருந்தாங்க. கடைசியில பேசிட்டு கிளம்பும் போது தான் நம்ம ஹீரோ நாஸியாவை பார்த்தார். ஹீரோவுக்கு ரொம்ப வருத்தம். நாஸியா ரெட் கார்பெட் போடலை, தன் கூட பேசலைன்னு. க்ர்ர்ர்ர்...

நெக்ஸ்டு நேத்திக்கி நடந்த காமெடி.. கார்னிஷ் போய் ரொம்ப நாளாச்சுன்னு போயிருந்தோம். நல்ல 1 மணி நேர நடைக்கப்புறமா ரோடெல்லாம் க்ராஸ் பண்ணி ஒரு புல்த்த்ரையில் போய் உக்காண்டோம். தாகம் நாக்கை வறட்ட, ஒரு கோக் வேணா குடிக்கலாமான்னு கேட்டார். முன்னக்காலத்து ட்ராமால எல்லாம்,"இதோ, அவரே வர்றாரே”ன்னு சொல்லுவாங்களே அதே மாதிரி, இதோ, பக்கத்துலேயே வெண்டிங் மெஷின் இருக்கேன்னு சொல்லிண்டே இவர் போய் கோக் வாங்கிண்டு வந்தார்.

ரொம்ப தாகமாச்சேன்னு நான் பெருந்தன்மையா காத்திருக்க, ரங்கு கோக் டின்னை ஓப்பன் பண்ணி ஒரு வாய் விட்டுண்டார். தாகசாந்திக்கு உபச்சாரமா, அலங்காரமா ”நன்னா இருக்கா”ன்னு நான் கேட்டது தான் தப்பு.

ரங்கு ஒரு ஃப்ராக்‌ஷன் ஆஃப் செகண்டுல சொல்றார், ”கோக் என்ன சீயஞ்சட்டியிலையா உண்டாக்கறா? ஃபேக்டரியிலயாக்கும் உண்டாக்கறா.. எல்லாமே ஒரே டேஸ்டாத்தான் இருக்கும்.அதே கோக் டேஸ்டு தான். நோ சேஞ்சு!”

என்னால முடியல.. ஆராவது காப்பாத்துங்கோ!!!