மனம் ஒரு குரங்கு 12

புதிதாக ஏஷியானெட் மிடில் ஈஸ்ட் என்ற சானலை துவங்கி இருக்கிறார்கள். அதே மொக்கை நிகழ்ச்சிகள் தான். அதே சூப்பர் சிங்கர், வாக் வித் சுபைதா, 1000 முறை போட்ட திரைப்படங்கள், அடுக்களை. எல்லாம் அதே தான். பின்னே என்ன மிடில் ஈஸ்ட்? முக்கியமான காரணம், விளம்பரதாரர் செளகர்யம் தான். டைடு வாஷிங் பெளடர்,கம்ஃபோர்ட் ஃபேப்ரிக் சாஃப்ட்னர், ஜிஃப் கிரீம், இப்படி எல்லாமே இங்கே உபயோகிக்கும் பொருட்களை விளம்பரப்படுத்துகிறார்கள். வார இறுதி சினிமா இப்போ சனி ஞாயிறு ஒளிபரப்பபடுகிறது இல்லையா அதே மாதிரி இனிமேல் வெள்ளி சனியாக மாற்றப்படுமாம். புதிதாக கட்டப்பட்டுக்கொண்டு இருக்கும் ஸ்டுடியோவில் நிகழ்ச்சிகள் எடுக்கப்பட்டு ஒளிபரப்பப்படும் என்று அறிவித்து இருக்கிறார்கள். இப்போது zee, சோனி மாதிரி இவர்களும் கிளம்பிவிட்டார்கள். பின்னே, இங்கே இருக்கும் இந்த இக்கானமியை கட்டியதே இவர்கள் தானே.



பழைய அலுவலகத்தில் வேலை செய்யும்போது, என்னிடம் ஒரு அரபி முதியவர் தொலைபேசியில் பேசும்போது, This Economy was built by you people. Indians. If you people hadnt worked so hard, it wouldnt have flourished ன்னு ரொம்ப பெருந்தன்மையோடு வாழ்த்தினார். அப்படி இந்த நாட்டின் பொருளாதாரத்தை நிர்மாணித்தவர்கள் இந்த மலையாளிகள். மற்றபடி இந்த மலையாள மிடில் ஈஸ்டு சானலினால் ஒரு உபயோகமும் இருக்கற மாதிரி எனக்கு தெரியலை.

நேத்திக்கி லூலு போயிருந்தோம். வழக்கம் போல லூஸுத்தனமா ஷாப்பிங் ஸ்ப்ரீ ஆரம்பிச்சுட்டாங்க. இப்போ எண்ணெய் நமக்கு x அளவு ஒரு மாசம் செலவாகும்ன்னு வையுங்களேன், திடீர்ன்னு எல்லாத்தையும் வித்து தீர்க்க, 5X அளவு இவ்ளோ தான்னு ஒரு விலை போடுறாங்க. நேத்திக்கி விலை கணக்கு போட்டு பார்த்தேன். ஒரு லாபமும் இல்லை. எல்லாத்துக்கும் மேல ஸ்டோர் பண்றதுக்கு இடமில்லை. 5 மடங்கு வாங்கி எங்கே வைக்கறதாம்? இருக்கற சாமானை வைக்கறதுக்கே கிச்சன்ல இடமில்லை! இந்த அழகுல கன்னா பின்னா ஆஃப்ர்ஸ் வேற! நிறைய நம்மூர்ப்பெண்கள் இந்த ஆஃபர்ஸைப்பார்த்து நின்னு குழம்புவதைப்பாக்கறேன். அவங்களுக்கெல்லாம் ஒண்ணு சொல்லிக்கறேன். தேவையானதை மட்டும் வாங்குறது தான் புத்திசாலித்தனம். பணத்தைப்போட்டு பல்க்கா ஆஃபரில் சாமான் வாங்குறதுல லாபம் இல்லை. இந்த நாலு வருஷ கல்ஃப் வாழ்க்கையில் ஆஃப்ர் போயிடுமேன்னு நான் நினைச்சப்போ எல்லாம், மறுநாளே வேற ஒரு ஆஃபர் போடுவான். அதான் உண்மை. எப்போ கடைக்கு போனாலும், முதலிலேயே லிஸ்ட் தயார் செஞ்சுண்டு தான் போவேன். இதனால் தேவையில்லாத பல பொருட்கள் வாங்குறதை தவிர்க்கலாமே. இருந்தாலும் பாருங்க, ஒண்ணோ ரெண்டோ எக்ஸ்ட்ரா சாமான் வாங்கிண்டு தான் வருவோம்!

நேத்திக்கி இந்த மாதிரி ஆஃபர்ஸெல்லாம் வேடிக்கை மட்டும் பார்த்துட்டு வண்டியை திருப்பிண்டு வரும்போது இரு பெண்குழந்தைகள் என்னமோ தமிழில் அவங்கம்மாவை நச்சு பண்ணிண்டு இருந்தது. அவங்கம்மா ஏனோ தெரியல பயங்கர கடுகடுப்பா முகத்தை வெச்சுண்டு இருந்தாங்க நாங்க பில்லிங் முடிச்சுட்டு வெளீல வந்தப்போ அந்த பெண் குழந்தையின் பேச்சு என் காதுல விழுந்தது!” என்னிக்காவது ஒரு நாள் சோளம் சாப்பிடலாமாப்பா?” ஆம் அந்த மலேஷியன் கார்ன் கடை இப்பொ புதுசா திறந்திருக்காங்க. (Small Cup-6 Dhms, Medium-10, Large-12) பெரியவங்களுக்கே அந்த வாசனைக்கு வாங்கி சாப்பிடலாம்ன்னு தான் தோணும். சின்ன குழந்தை தானே. அது பல வாட்டி கேட்டு இருக்கு. அவங்கப்பா முடியாதுன்னு சொல்லிட்டார் போல இருக்கு. அதுக்குத்தான் அந்த குழந்தை அந்த மாதிரி சொல்லி இருக்கு. இதான் இந்த கல்ஃப் வாழ் இந்தியர்களின் நிதர்சனமான உண்மை நிலை. இந்தியாவில் வாழும் பலரும் வெளிநாட்டில் வசிக்கும்  எல்லோரும் கோடீசுவரர்கள் என்று நினைக்கிறார்கள். இங்கு வந்து பார்த்தால் தான் தெரியும் என்ன பாடு என்று. ஏனோ தெரியவில்லை அந்த குழந்தையின் ஏக்கமான குரல் என் காதுகளில் ஒலித்த வண்ணம் இருந்தது. இதை நினைத்துக்கொண்டே காரில் வெளியே வந்த போது டாக்ஸிக்காக அந்த குடும்பம் காத்துக்கொண்டு இருந்தது. ப்ச்.. பாவம். நாமளாவது வாங்கிக்கொடுத்து இருக்கலாமோ?



புதிதாக ஒரு பொருள் லாஞ்சு செய்யும் கம்பெனிக்காரர்கள் ஒரு விளம்பர யுக்தியாக ஒரு காப்ஷன் வைப்பது வழக்கம். Ceat - Born tough, Dinesh - Take the world in your stride, Singer - Home makers for a life time, Onida- Neighbours envy, owners pride, SSI -Think Oracle, Think SSI இப்படி என் நினைவில் பல காப்ஷன்கள் பளிச்சிடுகின்றன. அட்லஸ் ஜூவல்லரி என்ற விளம்பர்த்தில் கடை ஓனர் ஒரு தாத்தா பளபளக்கும் வழுக்கை மண்டையுடன் வந்து ஜனகோடிகளின் விஷ்வஸ்த ஸ்தாபனம் என்று மலையாளத்தில் சொல்வது மிக பிரபலம். ஆச்சா.. இப்போ இந்த காப்ஷன்ங்கறது, அந்த பொருளுக்கு சம்பந்தமுடையதாத்தான் இருக்கணும். இல்லாட்டி படா டமாசா போயிடும். இங்கே இயங்கும் ஒரு பிரபல வங்கியின் காப்ஷனான Where the world Comes to bank என்பதை சற்றே மாற்றி அமைத்து, லூலூ,  Where the world comes to shopன்னு வெச்சுண்டாங்க. தப்பில்லை.இருந்துட்டு போகட்டும். ஃபாத்திமா சூப்பர்மார்கெட்டின் சமீபத்திய புதிய காப்ஷன் இது. Achieve, Aspire!  இதுக்கும் சூப்பர் மார்கெட்டுக்கும் என்ன சம்பந்தம்? யாருக்காவது தெரிஞ்சா பின்னூட்டத்தில் சொல்லவும்.



சமீபமா டீவீயில ஒரு ஆட் வருது. ரொம்ப ரசனையா இருந்தது. ஒரு பாட்டி தன் கண்வரை ஏதோ கேலி செய்வதற்கு ஒரு பாட்டு பாடி டான்ஸ் ஆட, பேரன் குட்டிப்பையன் பார்த்துடுறான். பாட்டியை அந்த பாட்டை வெச்சே ஓட்டி, ஓட்டி ஐஸ்கிரீம், சாக்லேட்டு போல, எல்லா காரியமும் சாதிச்சுக்கறான். கடைசில அந்த வீட்டில எல்லோருக்கும் அந்த பாட்டைப்பத்தியும் இந்த பாட்டியைப்பத்தியும் தெரிஞ்சிருக்கு பல்பு வாங்குற அந்த பாட்டி, அந்த பேரனுக்கு லஞ்சம் தர்றதை நிறுத்திடுறாங்க. நிரந்தரமாக வருமானம் தருவது மாதிரி கான்செப்டுக்காக Metlife Insuranceசின் விளம்பர யுக்தி எனக்கு ரொம்ப பிடிச்சு இருந்தது!



இவரோடு வாக்கிங் போனால் ஒரு தொல்லை பாருங்கள், கார்களுக்கு நடுவில் தான் நடந்து போவார். முன்னும் பின்னும் வண்டிகள் பார்க்கிங் தேடிக்கொண்டு இருக்கும். எனக்கென்னமோ விசாலமான நடைபாதை இருக்கும்போது எதுக்கு கீழே இடுக்கில் நடக்க வேண்டும் என்று தோன்றும். ஜம்போ சிக்னலில் ரோட்டை கடந்து,  முரூர் ரோடில் நடக்க ஆரம்பித்தோம். வழக்கம் போல இவர் நடைபாதையில் இருந்து இறங்கி கார்களுக்கு இடையில் நடக்க ஆரம்பித்தார். எனக்கு கோபம் தலைக்கேறியது. ”அது ஏன்னா அப்படி பண்றேள்? உங்களுக்கு ஏதோ சுகக்கேடு (வியாதி) இருக்கு. சினிமாவில் வரும் லாலாலா பாட்டை ஃபார்வார்டு பண்ணுங்கோன்னா பல்லவி முடிஞ்சு சரணத்தின் முதல் வரியில் நிறுத்திடுறேள். எவ்வளவு மோசமாக அந்த பாட்டு இருந்தாலும் பல்லவிக்கு அப்புறம் ஃபார்வார்டு மட்டும் பண்ண மாட்டேள். கொஞ்சம் கொஞ்சமா க்ளாக்வைஸ் ஒவ்வொரு டிகிரியா ஸ்க்ரூ டைட் பண்ற மாதிரி ஏதாவது குளிகை கிடைச்சா உங்களுக்கு வாங்கிக்குடுக்கணும்" என்றேன். ஒரு வினாடிக்குள் வந்தது பதில்!" எனக்காவது பரவாயில்லைம்மா, குளிகை கழிச்சா போறும், சிலவேருக்கு ஷாக் ட்ரீட்மெண்டு குடுக்க வேண்டி இருக்கு." என்று திருட்டு முழியுடன் தெரிவித்துவிட்டு, பார்க்கிங் லாட் கார்களுக்கிடையில் சிதறி ஓடினார்!