ஏக் காவ் மே ஏக் கிஸான் ரகு தாத்தா..

டிஸ்க்லெய்மர்: இந்த பதிவிற்கும் ரகு என்ற பெயர் கொண்ட யாருக்கும் எந்த ஒரு சம்பந்தமும் இல்லை என்பதை தெரிவித்துக்கொள்கிறேன்.

நான் குழந்தையாக இருந்தப்போ ”ஆப் ஜைஸா கோயீ மேரி சிந்தக்கீ மே ஆயே தோ பாப்பஞ்சாயே” என்ற பிரபலமான பாட்டைத்தவிர எனக்கும் ஹிந்திமொழிக்கும் பெருசா எந்த சம்பந்தமும் இல்லை. ரொம்ப வருஷம் கழிச்சு தான் அது பாப்பஞ்சாயே இல்லை, பாத் பன்(ban) ஜாயே என்று புரிந்தது. அ, ஆ, இ, ஈன்னு போடில பவானி மிஸ் சொல்லி குடுத்து இருந்தாங்க. அதுக்கே ஓவர் அலம்பல் காட்டிண்டு இருப்பேன். அங்கே அதெல்லாம் அப்போ ரொம்ப பெரிய விஷயம்! அப்பாவுக்கு மாற்றலாகி விஜயவாடா போனப்போ, CBSE ஸிலபஸ்.ஒரேடியா ஹை ஹை தான். சுத்தமாக ஒண்ணுமே புரியலை. சரளா டீச்சரின் க்யூட்டிக்யூரா வாசனை நல்லா இருந்ததேயொழிய, ஹிந்திவகுப்பு சுத்தமா நல்லா இல்லே. வழக்கம்போல எங்கம்மாவுக்கு மூக்குல வேர்த்து, அவசரமா கொண்டு போயி அனுசியாடீச்சர் கிட்டே ஹிந்திக்கு சேர்த்து விட்டுட்டாங்க. மூணாங்கிளாஸ் ல ப்ராத்மிக், நாலாங்கிளாஸ்ல மத்யமா ஆச்சு. ரொம்ப முக்கி முனகி அழுகணி ஆட்டம் ஆடி ராஷ்ட்ராவும் பாஸாகிட்டேன். அடுத்து பிரவேஷிகா. 5வது வகுப்புக்கு பிரவேஷிகா ரொம்ப ஹை ஸ்டாண்டர்டுன்னு யாரொ திரியைக்கொளுத்தி போட, நிம்மதியா ரெண்டு வருஷம் போச்சு.  ஹிந்தியே இல்லாத உலகம் எவ்வளவு இன்பமயமானதுன்னு அந்த கஷ்டத்தை அனுபவிச்சவங்களுக்கு தான் தெரியும்.அந்த ஆனந்தம் இருக்கே.. ஆஹாஹா...

நான் எட்டாவது படிக்கும்போது(அக்கான், எட்டாவது ‘படி’ ச்சுட்டாலும்!) சரியா எனக்கு அஷ்டமத்துல சனி குடி கொண்டிருந்துருக்கு. (ஏன் அது இப்போவும் அதே பொஸிஷன்ல இருக்கு? சுப்பையா வாத்தியார் கிட்டே யாராவது  கேட்டு சொல்லுங்கப்பா!) என்னெம்மோ சாக்கு சொல்லியும் அம்மா விடாப்பிடியா என்னை நம்பி பிரவேஷிகாவுக்கு காசு கட்டிட்டாங்க. ஸ்கூல் பாடமே ’ப்ரும்மாண்டமா’ படிக்கற நான், ஹிந்தி பரீட்சைக்கு படிச்சுட்டாலும்!!! அரும்பாக்கம் தாத்தாவின் மேற்பார்வையில் குஜராத்தி வித்யாலயாவுல செண்டர் போட்டு இருந்தாங்க. சுத்தமா விருப்பமே இல்லாம போய், அங்கே வந்திருந்தவங்களை எல்லாம் நோட்டம் விட்டுண்டு ஜாலியா என்ஜாய் பண்ணிட்டு பரீட்சையை 1 மணி நேரத்துல முடிச்சுட்டு வந்துட்டேன். மதியம் சாப்டுட்டு மறுபடியும் வேடிக்கை பார்த்துண்டு இருந்தேன். என்னமோ எல்லாரும் திஷ்ய, பிந்துஸார்ன்னு எல்லாம் புலம்பிண்டு இருந்தாங்க. என்ன எழவோ..எனக்கு அதெல்லாம் ஒண்ணுமே தெரியாது.  நான் கண்டுக்கவே இல்லையே! மதியம் பேப்பர் டெட் ஈஸி! பின்னே ஒண்ணுமே தெரியலையே! இந்த வாட்டி இன்னும் கொஞ்சம் முன்னாடியே வந்துட்டேன். தாத்தா என்னை உள்ளே அனுப்பிட்டு மூக்குப்பொடி டப்பாவில இருந்து பொடி எடுக்கறதுக்குள்ளே, ”முடிச்சுட்டேன் தாத்தா”ன்னு ஈன்னு பல்லிளிச்சுண்டு வெளில வந்துட்டேன். தாத்தாவுக்கு ரொம்ப அதிர்ச்சி! பேப்பர்ல எதாவது எழுதினியான்னு கேட்டார். நானும் ரோல் நம்பர்ல்லாம் எழுதி இருக்கேன்னு சத்தியம்  பண்ணி பெருமையா சொன்னேன். வீட்டுக்கு வந்த உடனே ரொம்ப ப்ராம்டா அம்மாகிட்ட போட்டுக்கொடுத்துட்டார்.

ரிசல்ட் வந்தது, தர்ம அடி கிடைச்சது. ரெண்டாவது வாட்டி எதிர்பாரா விதமா பிரவேஷிகா ஸிலபஸ் மாத்திட்டாங்க! (மாத்தாம இருந்திருந்தா மட்டும், நாங்க சபாலேயே முதல் மாணவியா தேறி இருப்போம்ல,சிங்கம்ல...) அதுனால் மீண்டும் அஷோக்,சுமன்,திஷ்ய,எல்லாம் படிச்சுண்டு போய் கூட என்னால பாஸ் பண்ணமுடியல!!!

மூணாவது வாட்டி,ஏகப்பட்ட வ்யாகரண், ஏகப்பட்ட எஸ்ஸே எல்லாம் படிக்க சொன்னாங்க! அதுலேயும் லீலா பாட்டி சொன்ன ஃபார்முலாப்படி முதல் பத்து, கடைசிப்பத்துல ஒரு பாடம் கூட பரீட்சைல வரலை. சனி பகவானின் விளையாட்டா இருக்கும்ன்னு அம்மா வெளீல வருத்தத்தோட  சொல்லிண்டாலும்,  கதவை சாத்திட்டு, வீட்டுக்குள்ளே , தன் கடமையை செஞ்சாங்க!

 இவ்ளோ அடி வாங்கியும் மூணாவது வாட்டியும் நான் ஃப்ணால் ஆயிட்டேன்! அம்மா,அவ்வா, புண்ணியத்துல ‘நான் ரெம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ப புத்திசாலி’ங்கற மேட்டர், எங்க சுத்துவட்ட 18 பட்டிக்கும் தெரிஞ்சு போச்சு. ஹஸ்தினாபுரம்,குரோம்பேட்டை,பல்லாவரத்துல எல்லாம் எனக்கு போஸ்டர் ஒட்டினாங்க.” மூணுவாட்டி ஃபெயிலான மூதேவியே”ன்னு அதுல போட்டு இருந்ததா எங்கண்ணா மார்தட்டிண்டு சொன்னான்.வெற்றி தியேட்டர் கிட்டக்க எனக்கு பாராட்டு விழா கூட ஏற்பாடு பண்ணி இருந்தாங்க. எங்கம்மாதான்  போக விடலை. திருஷ்டி பட்டுடும்ன்னு அப்படி சொல்லி இருக்கலாம்ன்னு நான் நினைக்கிறேன்.

இருந்தாலும் எங்கம்மாவின் பொறுமைக்கும் நம்பிக்கைக்கும் ஒரு எல்லையே இருக்கலை. மறுபடியும் எனக்கோசரம் பிரவேஷிகாவுக்கு பைசா கட்டினாங்க.

ஹிந்தி பிரச்சார சபாவுல என் ரெஜிஸ்ட்ரேஷன் நம்பர் பார்த்து, காரித்துப்பி, வார்னிங் குடுத்தாங்களாம். இந்த வாட்டி மட்டும் ஃபெயிலானா இனி எப்போவும் இந்த காண்டிடேட்டால எந்த பரீட்சையும் எழுத முடியாதுன்னு சொல்லி இருக்காங்க. இந்த விஷயத்தை அம்மாவுக்கு என்கிட்டே மறைக்க எப்படித்தான் மனசு வந்ததோ, தெரீல, சொல்லவே இல்ல.இது மட்டும் தெரிஞ்சிருந்தா, நிச்சியமா 4வது வாட்டியும் ஃபெயிலாகி வரலாறு காணா புகழ் பெற்றிருப்பேன்.. ஹிந்தியில இருந்தும் தப்பிச்சிருப்பேன் ஜஸ்ட் மிஸ்.. யாரோ தெரிஞ்சவங்க இன்ஃப்ளூயென்ஸ் பண்ணி, அவங்க கைல கால்ல விழுந்து எனக்கு ஹால் டிக்கெட் வாங்கிக்குடுத்தாங்க.

எனக்கும் 3 வாட்டி பிரவேஷிகா எழுதி எழுதி போர் அடிச்சுடுத்து. அதுனால சரி போனாப்போகட்டும்ன்னு பிரவேஷிகா பாஸ் பண்ணிட்டேன். அதுக்குள்ளே நான் 9த் வந்துட்டேன்.”மேத்ஸ் எல்லாம் ஒண்ணுமே தெரியலைம்மா”ன்னு சொல்லி ஹிந்தியிலே இருந்து ஜகா வாங்கிட்டேன்! ஹை ஜாலி. அடுத்த ரெண்டு வருஷம் பப்ளிக் எக்ஸாம் அது இதுன்னு பொழுது போயிடுத்து. 11வது படிக்கும்போது திருப்பியும் சர்ப்ப தோஷம். விஷாரத் ரெண்டே பார்ட் தான் முடிச்சுடு, உன் தங்கை பாரு, பிரவீண் வந்துட்டா, நீ பெரியவ இல்லையான்னு எல்லாம் வெறுப்பேத்தி, மறுபடியும் ஜெய’த்ரித்திர’ வத், ஜெயஷங்கர் பிரசாத், ப்ரேம்சந்த்ன்னு போட்டு தாளிச்சுட்டாங்க.

இதுக்குள்ளே அம்மாவே டீச்சர் ஆயாச்சு அதுனால டியூஷன் தொல்லை இல்லை. ஜஸ்ட் போய் பரீட்சை எழுதிட்டு வரவேண்டியது தான். அந்த வயசுல எனக்கிருந்த நல்ல கற்பனாசக்தியும்,3 வாட்டி திருப்பியும் திருப்பியிம் படிச்ச க்ராமரும் கைகொடுக்க, டீவீ சீரியல் புண்ணியத்துல மெளக்கிக் கொஞ்சம் நல்லா வர, சிக்கல் இல்லாம விஷாரத் தேறிட்டேன்.

ஸிப்ளிங்க்ஸ் லைக் மைண்டடா இருக்காததுனால எவ்ளோ கஷ்டம் பாருங்க? ”அம்மா, எனக்கு தெய்வம்மா அவ, அவளே எழுதலையேம்மா, நாமட்டும் ஏம்மா எழுதணும்”ன்னு என் தங்கை கண்கள்ல நீர்மல்க ஒரு வார்த்தை, ஒரு வார்த்தை கேட்டு இருந்தா எனக்கு அன்னிக்கு அந்த நிலமை வந்து இருக்காது. இது சொன்னத்தையெல்லாம் படிச்சுண்டு இருக்கும். ”பாரு அவ எல்லா பரீட்சையும் முடிச்சாச்சு, நீயும் இருக்கியே”ன்னு இளக்காரமா பேசி, பிரவீணுக்கும் காசு கட்டிட்டாங்க. இருக்கறதுலேயே பிரவீண் தான் ரொம்ம்ப மொக்கை. ஏகப்பட்ட செய்யுள் உரைநடை,காவியம்,காப்பியம்ன்னு கொன்னுட்டாய்ங்க. சின்ன க்ளாஸ்ல எல்லாம் கதை நல்லா இருக்கும், சட்டுன்னு மனசுல பதிஞ்சுடும். ஆனா போகப்போக யுத்தம், கவிதை, வர்ணனை, இப்படி ஆர்ட்டு ஃபிலிம் மாதிரி த்ராபையா இருக்கும். அதுலேயும் பிரவீண் மெகா மொக்கை. ஹப்பா நிம்மதி இதுக்கு மேல படிக்க ஒண்ணுமே இருக்காது.. அம்மாவும் விட்றுவாங்கன்னு அதையும் பாஸ் பண்ணிட்டேன்.

பிரவீண் படிச்சா பீஏன்னு வெளீல சொல்லிப்பாங்க. எந்த லட்சணத்துல படிச்சோம்ன்னு அவங்கவங்க மனசாட்சிக்கு தான் தெரியும். பிரவீண்ன்னா தேர்ச்சி பெற்றன்னு பொருள். எந்த ஒரு பிரவீண் பட்டதாரியை வேணா கேட்டுப்பாருங்க,” ஏம்ப்பா, நீ நிஜம்மாவே ஹிந்தியில பிரவீணா”ன்னு அவன் நெஞ்சுல கைவெச்சு ஆமான்னு சொல்லட்டும் நான் இந்த கீ போர்டை டிஸ்மாண்டில் பண்ணிடுறேன்.
 
ஒரு ரெண்டு மூணு வருஷம் நிம்மதியா இருந்தேன். மறுபடியும் அம்மா காதுல யாரோ திரி கொளுத்தி போட்றுப்பாங்க போல இருக்கு, அன்னிக்கி அப்படித்தான் வேகாத வெய்யில்ல பிரச்சார சபா போயிட்டு வந்து சொல்றாங்க,”தோ பாரு, நிஷ்ணாத்ன்னு ஒரு பரீட்சை இருக்காம். அது படிச்சா எம்.ஏ ஈக்வலெண்ட்டாம்.அது இருந்தா ட்ரான்ஸ்லேஷன் வேலைக்கெல்லாம் அப்ளை பண்ணலாமாம். நான் ஃபார்ம் வாங்கிண்டு வந்தாச்சு. ஸ்வாமி கிட்டக்க வெச்சுருக்கேன், ஃபில் பண்ணிடு” ங்கறாங்க!!.. நான் தலைசுத்தி கீழ விழுந்துட்டேன்!